cultuurverschillen

Op de infodag van VLIR en VVOB werd ons vaak verteld over de zogenaamde 'cultuurshock'. Als ik drie weken geleden in Suriname aan kwam vond ik die shock toch niet zo groot. Ondertussen drie weken later ben ik toch al in de confrontatie gekomen met cultuurverschillen en vooral ook met mezelf. Het is uit de kleine dingen dat ik kan vaststellen dat hier heel wat andere waarden en normen gehanteerd worden, zowel binnen als buiten het onderwijs.
Vaak stel ik vast dat leerkrachten louter voor het onderwijs kiezen om een centje bij te verdienen. Gelukkig kan ik vaststellen door de massale opkomst voor de trainingen van Progress, dat ze het niet allemaal enkel en alleen voor het geld doen, maar ook met hun hart. De lonen die de leerkrachten hier krijgen in het onderwijs, zijn ook niet te vergelijken met die van ons. Dat is ook de reden waarom leerkrachten na schooltijd onmiddellijk vertrekken naar hun ander werk. Hier wordt echt wel hard gewerkt om wat te verdienen en rond te komen.
Ik merk ook nog vaak dat de leerkracht nog centraal staat en dat leerlingen moeten luisteren en zwijgen, dat is pas respect hebben. Daarbij komt voor ons een aansluitend 'probleem'. Wij zullen activerende werkvormen integreren binnen het onderwijs, dit zijn werkvormen die vragen naar de mening van lln, die vragen om inbreng. Misschien zullen we hier op enige terughoudendheid stoten, maar alles bij elkaar ben ik ervan overtuigd, mits de juiste aanpak, dat zowel de leerkracht als de leerlingen achter deze werkvormen zullen staan.
Wij als blanken zijn het gewoon onze mening te geven, op een beleefde manier wel te verstaan, maar vaak kan ik afleiden uit de lichaamstaal of uit reacties van anderen, dat dit hier niet de gewoonte is en we daarom als brutaal aanzien worden. Ik heb hier echt wel al geleerd de dingen te relativeren en mijn verwachtingen niet te hoog te stellen, want de teleurstelling is dan altijd heel dichtbij. Kleine stapjes zijn vaak de beste en maken één groot geheel. Ik ben hier ook al 'tegen de lamp' gelopen, omdat dingen niet lopen zoals ik het had verwacht, maar dit leert me gewoon om af en toe ook wat water bij de wijn te doen.
Ik heb altijd gezegd, voor ik vertrok, dat ik dit doe als een verrijking van mijn opleiding, maar ook vooral om de confrontatie met mezelf aan te gaan. Ik ben hier toe gekomen in een compleet nieuwe omgeving, de grond onder mijn voeten was verdwenen, alle zekerheden waren weggevallen, maar tegelijk kon ik hier ook beginnen met 'een schone lei'. Ik heb al heel wat bijgeleerd, maar ik denk dat ik de helft nog niet ken van wat ik nog al heb geleerd of nog zal bijleren.
Ik ga in ieder geval de confrontatie niet uit de weg!
Gisteren heb ik iets heel moois onthouden uit de training "brood dat we delen smaakt beter."

dikke zoen