enkele sfeerbeelden van het binnenland

Onze negen dagen binnenland kan ik samenvatten in één woord = FANTASTISCH !!!
Ik heb mijn hart helemaal verloren aan de binnenlanden van Suriname.

Donderdagmorgen zijn we met de bus vertrokken richting Stone Island en Brownsberg, genoemd naar John Brown, die aan het einde van de 19de eeuw in het gebied actief was als goudzoeker. Hier kwamen we het ongerepte regenwoud tegen. De berg is een restant van een halfmaanvormig bauxietplateau en steekt met zijn 500 meter hoogte boven het omliggende regenwoud uit. We hebben een bezoek gebracht aan twee watervallen die de berg doorsnijden. Na een overnachting op Stonde Island hebben we onze toch verder gezet.

Vier uurtjes op een tropische warme bus kwamen we aan in Atjoni aan de Suriname rivier. We hebben onze tocht verder gezet met een boottocht van drie uur die ons bracht langs de verschillende boslandcreoolse dorpen die aan de rivier lagen.
Na drie uur was onze bestemming voor de komende dagen in zicht 'het eiland Apiapaati', waar we warm werden ontvangen door Papada, vrouw en kinderen. Dit hooggelegen eiland gaf ons een prachtig uitzicht, ideaal om me 's avonds te verdiepen in een boek of gezellig te kletsen. De nacht brachten we door in hutjes terwijl we konden genieten van het woelende geruis van de stroomversnelling, de tjilpende vogels tegen de ochtend, kwakende kikkers. Kortom alles vormde een sluitend geheel voor een volkomen rust.

We hebben niet alleen rust gehad hoor, er was ook tijd voor avontuur.
10 minuutjes varen van het eiland troffen we de Tapawatervallen aan, deze watervallen leggen de nadruk op de samenvloeiing van de Gran en de Pikin Rio. Hier hebben we onze boot moeten over slepen en hebben even de tijd gemaakt voor een gratis watermassage.

Daarnaast hebben we een wandeltocht richting de kleine Ananasberg gedaan. Jaja de naam verraadt het al, je kon er mini ananassen aantreffen.

Er was ook tijd om het campeerplezier op te snuiven. Jammer maar helaas liet het weer het niet toe om zelf onze kampen te bouwen. We hebben de nacht doorgebracht in hutten. Desalniettemin was er spanning in overvloed!!!

Ik kan blijven vertellen hoor... voor de spannende verhalen laat ik jullie nog even in spanning afwachten!!!

Iets wat ik met jullie wilde delen...

Onlangs las ik in een boek het gedicht 'de eekhoorn en de mier' van Toon Tellegen.
Ik vond het op dit moment zo toepasselijk dat ik het met jullie wil delen...

Op een ochtend klopte de mier al vroeg op de deur van de eekhoorn.
'Gezellig,' zei de eekhoorn.
'Maar daar kom ik niet voor,' zei de mier.
'Maar je hebt toch wel zin in wat stroop?'
'Nou ja... een klein beetje dan.'
Met zijn mond vol stroop vertelde de mier waarvoor hij gekomen was.
'We moeten elkaar een tijdje niet zien,' zei hij.
'Waarom niet?' vroeg de eekhoorn verbaasd. Hij vond het juist heel gezellig als de mier zomaar langskwam. Hij had zijn mond vol pap en keek de mier met grote ogen aan.
'Om erachter te komen of we elkaar zullen missen,' zei de mier.
'Missen?'
'Missen. Je weet toch wel wat dat is?'
'Nee,' zei de eekhoorn.
'Missen is iets wat je voelt als iets er niet is.'
'Wat voel je dan?'
'Ja, daar gaat het nou om.'
'Dan zullen we elkaar dus missen,' zei de eekhoorn verdrietig.
'Nee,' zei de mier, 'want we kunnen elkaar ook vergeten.'
'Vergeten! Jou?!' riep de eekhoorn.
'Nou,' zei de mier. 'Schreeuw maar niet zo hard.'
De eekhoorn legde zijn hoofd in zijn handen.
'Ik zal jou nooit vergeten,' zei hij zacht.

het kinderboekenfestival

Op dinsdag 23 maart, zijn we met onze klas naar het kinderboekenfestival geweest.
Het kinderboekenfestival is in 1999 gestart als het hoogtepunt van de verschillende leesbevorderingsprojecten die de Stichting Projekten Christelijk Onderwijs Suriname uitvoerde op scholen. Sinds dat jaar is het festival een jaarlijks terugkerend evenement en wat voor een.
Het algemeen doel van leesbevordering is het 'positief beïnvloeden van de sociaal-emotionele en de taalontwikkeling van het jonge kind in Suriname'
Hier is het projectdoel van het Kinderboekenfestival uit voortgekomen: 'Kinderen in Suriname ervaren lezen als een plezierige activiteit'

Het thema van dit jaar was 'communicatie' met als bijhorende slogan 'neem de tijd, kom bij elkaar, maak goed gebruik van woord en gebaar'

Als je het plein op kwam, was de sfeer onmiddellijk bepaald. Leuk ingerichte kraampjes, lampjes en sfeerverlichting,... De creatieve activiteiten van een massa enthousiaste mensen maakte het geheel alleen maar af!!!

laatste les

Na een hele week hard te werken, stond ons hoekenwerk eindelijk op punt!
Hoekenwerk op onze stageschool is iets totaal nieuw, kinderen en leerkrachten zijn het niet gewoon, dus de uitdaging was nog zo groot.
Vrijdag is en blijft altijd de laatste dag van de week voor iedereen en dat merkte je ook wel aan sommige kinderen.
Maar zowel de lkr als de lln waren laaiend enthousiast over ons werk en over het hoekenwerk als werkvorm zelf. Desondanks dat de kinderen dit systeem niet gewoon zijn, verliep alles heel vlot. Ik hoop dat we via deze les de microbe hebben overgegeven om ook zo te werk te gaan en de kinderen al spelend te laten leren.
Dit was tevens ook onze laatste les op de Polanenschool. Daarom hadden we nog een geschenkje voor de klas… een cd met daarop alle foto’s die we gemaakt hebben gedurende onze stage.
Het was echt fijn stage te lopen op deze school. Het waren twee totaal verschillende klassen met twee stuk voor stuk fijne en aanstekelijke leerkrachten. Echt leerrijk!
Ik zal het nog missen! Maar nu is het toch wel tijd om even het binnenland te verkennen en nog even van het land te genieten. Dat is nu eenmaal een onderdeel die hoort bij een buitenlandse stage… Mij hoor je niet klagen
Dikke zoen X

Zalig weekend in Galibi

Eerst en vooral... Ik heb maar 1 foto van een schildpad, je mag er namelijk geen foto's nemen met flits en aangezien het 'pikke' donker was, was het heel moeilijk dit vast te leggen.

Dit weekend heb ik opnieuw een heel nieuw stukje Suriname gezien en wat voor één...

Met een groepje van vier zijn we zaterdag ochtend richting Albina vertrokken. Een rit van vijf uur die af en toe onderbroken werd om iets te eten of om iets te bezichtigen.
Moengo voorbij, omstreeks 13 uur kwamen we aan in Albina, daar hebben we al onze bagage overgeladen in een boot en hebben we ons schrap gezet om gedurende een uur te varen op zee richting Galibi, wat enkel bereikbaar is via de boot. Dat uur was véél te snel om, een lekker zeewind, af en toe wat water over je heel. Echt genieten!

Aangekomen op Galibi zijn we onze hut gaan opzoeken en hebben onze hangmatten opgehangen, waarin we die nacht ook zalig hebben geslapen. We verbleven in een indianendorp. Het was echt leuk om die hutten te zien, hoe de mensen er leven, ...
en hebben een bezoekje gebracht aan de zoo. Zonder dat je het beseft sta je er midden in en springen de aapje je rond de oren.

Met een goed gevulde maag, zijn we omstreeks 20uur (in de 'pikke' donker) de boot opnieuw ingestapt en naar een stand gevaren waar we de schildpadden gingen bekijken. Het is echt een raar gevoel zo 's nachts op zee zitten, je ziet niets, alleen de fantastische sterrenhemel waar de grote beer zich zichtbaar maakte. Op het strand aangekomen moesten we echt stil zijn en zo weinig mogelijk met de zaklamp schijnen, want schildpadden nemen het licht waar en kan ze tegenhouden aan land te komen en hun eieren in zee te leggen (en er geen nieuwe schildpadden uitkomen). We hebben de lederschildpad gezien, een gigantisch beest van bijna 2m lang en de soepschildpad.
Als we aankwamen waren de eieren reeds gelegd en waren ze hun nest aan het camoufleren. Tot zo lang wij erbij bleven staan, bleef ze camoufleren. De ligging van de eieren (80 tot 100) in het nest (1 m diep)zal het geslacht bepalen, onderaan mannetjes en bovenaan de vrouwtjes. Het duurt ongeveer 90 dagen vooraleer deze uitkomen en dan is het gewoon de survival of the fittest, diegene die niet mee kan of die niet sterk genoeg is het nest uit te komen, blijft achter.
Het feit dat we maar met 4 waren, maakte dit hele gebeuren nog intenser, het is echt iets onvergetelijk, maar toch wel een dubbel gevoel. Want ik denk dat er veel schildpadden verstoord worden door veel toeristen en dat is wel jammer.

Zondag vroeg uit de veren want ik wou de zonsopgang zien en die was echt fantastisch. Af en toe kreeg ik bezoek van enkele inwoners die zich kwamen verfrissen in de zee.
Na een frisse duik in de zee heb ik me volledig los gelaten op de souvenirs. Het is altijd fijn iets af te geven, waaraan je een verhaal kan koppelen.

Deze uitstap is echt een aanrader voor iedereen die Suriname bezoekt!

Dikke zoen X

vrijdag - interview

Dag vriendjes,

Bij deze mijn verslagje van vrijdag... Iets later, maar het is er.
Vrijdag hebben we in het tweede leerjaar een lesje 'handenarbeid' (beeld) gegeven rond het thema Pasen. Samen met hen hebben we een paashaas gemaakt, een soort trekpop. Donderdag hadden we de klas al helemaal in de Paas sfeer gebracht en de kinderen vonden het echt super! Alles verliep heel goed, stap voor stap en de resultaten waren er. De hazen waren heel verschillend, van heel kleurrijk naar sober en van zeer fijn en nauwkeurig tot hevig. Het is opvallend dat je in zulke werkjes een stukje van de persoonlijkheid van het kind kan waarnemen.

In het vijfde leerjaar hebben we een jeugdjournaal gemaakt. We hebben van de kinderen een interview afgenomen dat ook zal gebruikt worden voor onze film. Dit alles hadden we wat ingekleed binnen het thema dat aansluit bij hun belevingswereld 'het jeugdjournaal'. De lln kregen vragen van hoe ze het hebben ervaren dat er stagiaires waren, wat ze leuk vonden, wat ze hebben geleerd, wat ze van België weten,...
Het was voor ons ook heel fijn al de antwoorden van de kinderen te horen.

Tussen de bedrijven door werd er van ons ook een interview afgenomen. Dit zal later op internet te vinden zijn. Het is voornamelijk bedoeld voor VVOB en tevens ook om buitenlandse stage te promoten.

Het was een zware, maar fijne dag. Tijd dus een zalig weekend in te gaan!

Dikke zoen X

Het weekend

Het was een evenwichtig weekend... Zaterdag hebben we de hele dag op de fiets gezeten. We hebben een bezoekje gebracht aan Peperpot binnen het district Commewijne. Om daar te geraken hebben we de brug moeten oversteken en we hebben er wel 20 min over gewandeld. Het uitzicht bovenop de brug was fenomenaal.
Peperpot ligt op de rechteroever van de rivier Suriname, en is een van de oudste plantages uit de Surinaamse geschiedenis. Je kan er heel veel vogels spotten en ook apen, maar het laatste hebben we niet gezien. Er is ook een oude koffieplantage en een oude loods, fabriek, slavenhuisje, een kampong... wat heel uniek was om te zien. Ik heb opnieuw een heel ander stukje Suriname gezien. Moe, maar voldaan zijn we in bed gekropen en gelukkig hadden we zondag nog om uit te rusten op het strand van White Beach in Domburg.
Witte stranden horen eigenlijk niet bij Suriname, maar toen iemand in 2004 een zandstrand liet aanleggen langs de Surinamerivier bleek het een groot succes. Binnen een aantal jaar is White Beach uitgeroeid tot een populaire toeristenbestemming in Suriname. Ik vond het leuk er eens geweest te zijn, maar White Beach heeft in ieder geval mijn hart niet gestolen... Ik hou meer van de bescheiden en ongerepte natuur, dat is pas echt Suriname!

tot schrijfs X
Het was een gezellige dag om de week mee af te sluiten!!!